3233 பேருந்துகள். 633 தனித்துவமான வழிகள். நகரம் முழுவதும் உள்ள 31 டிப்போக்களில் பணிபுரியும் 19,762 பணியாளர்களின் அர்ப்பணிப்பு முயற்சியின் மூலம் நாள் ஒன்றுக்கு 28 லட்சம் பயணிகளுக்கு சேவை செய்தல். இது சென்னையின் பெருநகரப் போக்குவரத்துக் கழகத்தால் (MTC) நடத்தப்படும் பேருந்து சேவையின் மேலோட்டமாகும்.
சென்னையில் அடிக்கடி பேருந்துகளில் பயணிக்கும் அமுல்யா கூறுகையில், “சென்னையில் செல்ல வேண்டிய இடத்திற்கு பேருந்து வருமா என்பது அதிர்ஷ்ட விளையாட்டாகவே உள்ளது. நான் ஒரு பேருந்தைப் பிடிக்கும் நம்பிக்கையில் மணிக்கணக்கில் காத்திருப்பேன். பேருந்து கிடைக்காத நாட்கள் பல உண்டு.”
சில நகர வழித்தடங்களில் பேருந்துகள் மிகவும் குறைவாகவே உள்ளன என்பதையும் சுட்டிக் காட்டுகிறார், மேலும் பெசன்ட் நகர் டெர்மினஸிலிருந்து எழும்பூருக்கு பேருந்துக்காக ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாகக் காத்திருந்த தனது தனிப்பட்ட அனுபவத்தை விவரிக்கிறார்.
அடையாரைச் சேர்ந்த மற்றொரு பயணியான உர்சுலா கூறுகிறார், “மெட்ரோ பணியை அனைவரும் குற்றம் சாட்டுகிறார்கள், ஆனால் பேருந்துக்காக மணிக்கணக்கில் காத்திருப்பதை நான் புரிந்துகொள்வது கடினம்.”
பணியாளர் பற்றாக்குறை, போதிய நிதி மற்றும் அரசு ஆதரவு இல்லாததால், MTC சேவையை உகந்ததாக இல்லாமல் ஆகியுள்ளது, மேலும் இதன் பாதிப்பை பயணிகள் மட்டுமின்றி, ஓட்டுனர்கள், நடத்துனர்கள், தொழில்நுட்ப பணியாளர்கள் மற்றும் பிற டிப்போ ஊழியர்களும் உணர்கின்றனர்.
உண்மையில், சென்னையின் பேருந்து அமைப்பில் உள்ள அனைத்து தவறுகளிலும் அவர்கள் மிகவும் மோசமாக பாதிக்கப்படுகின்றனர். நியாயமற்ற, ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத பணிச்சூழலை எதிர்கொண்டுள்ள தொழிலாளர்கள், தற்போது பல மனுக்கள் மற்றும் போராட்டங்கள் மூலம் தங்களது குறைகளையும் புகார்களையும் மக்களிடமும் அதிகாரிகளிடமும் கொண்டு சேர முயல்கின்றனர்.
Read more: MTC’s failure to revamp bus services affects Chennaiites
சென்னையில் சரியான நேரத்தில் பேருந்துகளை இயக்குவதில் சவால்கள்
சென்னையின் போக்குவரத்து ஊழியர்கள் எதிர்கொள்ளும் தினசரி சவால்கள் கண்கூடாகத் தெரிகின்றன. குறிப்பிட்ட கால அட்டவணைகளை கடைபிடித்தாலும், பேருந்துகள் கணிசமான காலதாமதத்துடன் செல்வது வழக்கம். நகரின் நெரிசல் மிகுந்த தெருக்களால் தாமதங்கள் முதன்மையாகக் காரணம், ஒவ்வொரு வழித்தடத்திற்கும் ஒரு மணிநேரம் ஒதுக்கப்பட்ட காலக்கெடுவை பராமரிப்பது மிகவும் கடினம்.
தி.நகர் டெப்போவில் உள்ள ஓட்டுநர் செல்வராஜ் கூறுகையில், “ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு மணி நேர கால அவகாசத்திற்குள் நாங்கள் எங்கள் இலக்கை அடைய வேண்டும் என்று எங்கள் வேலை கோருகிறது, ஆனால் இதை நிறைவேற்றுவது பல்வேறு தடைகளால் பெருகிய முறையில் சாத்தியமற்றதாகிவிட்டது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஒரு பேருந்தை இயக்க, ஒரு தெளிவான மற்றும் தடையற்ற சாலை தேவை, இல்லையா? எங்களின் பல வழித்தடங்கள் நிரந்தரமான கட்டுமான குப்பைகள் மற்றும் நடந்து வரும் சாலைப்பணிகளால் தடுக்கப்பட்டுள்ளன.”
இந்த சவால்களின் தீவிரத்தை விளக்கும் வகையில், செல்வராஜ் தனது பூந்தமல்லி பாதையில் ஒரு நாள் தன்னுடன் வருமாறு அழைப்பு விடுத்து, சென்னையின் தெருக்களில் பயணிப்பதில் அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் சவால்களை காண அழைக்கிறார்.
அடையாறு பேருந்து நிலையத்தின் நேர அட்டவணை காப்பாளரான குமரன், இந்த நேர தாமதம் பற்றிய கூற்றுகளை உறுதிப்படுத்துகிறார், “ஒரு ரெக்கார்ட் கீப்பராக, பேருந்துகள் இயக்க நேர தாமதத்தை சந்திக்கும் தினசரி நிகழ்வு என்பதை நான் தனிப்பட்ட முறையில் சான்றளிக்க முடியும். இந்தப் பிரச்சினையைப் பற்றிய எனது புரிதல் பேருந்து நடத்துனராக இருந்த எனது அனுபவத்திலிருந்து உருவாகிறது. இதய அறுவை சிகிச்சையின் காரணமாக நான் எனது தற்போதைய வேலைக்கு மாறியிருந்தாலும், பேருந்துகளின் அட்டவணையை பராமரிப்பதில் உள்ள சவால்களை நான் அறிந்திருக்கிறேன்.”
பெசன்ட் நகர் ஊழியர்களும் இதே போன்ற கவலைகளை எதிரொலிக்கின்றனர், குறிப்பாக கடந்த 10 முதல் 15 ஆண்டுகளாக பெரிய அளவில் மாறாமல் இருக்கும் காலாவதியான போக்குவரத்து அட்டவணை குறித்து கூறுகின்றனர். ஒரு பஸ் கண்டக்டர் கூறுகிறார், “ஒருவேளை கூட்டத்தை அப்போது சமாளிக்க முடியும், ஆனால் இன்று, கூட்டம் பெருகியது மட்டுமல்லாமல், போக்குவரத்து பாதுகாப்பு குறித்த விழிப்புணர்வு குறைபாடும் உள்ளது.”
இந்த சவால்களின் பின்விளைவுகள், தாமதங்களை ஈடு செய்யவும், நீண்ட வழித்தடங்களைச் சேவை செய்வதற்கும் சிங்கிள்ஸ் எனப்படும் குறுகிய வழித்தடங்களை ரத்து செய்தன.
இந்திய தொழிற்சங்க மையத்தின் (சிஐடியு) பொதுச் செயலாளர் கே.ஆறுமுகநயினார், சென்னையின் தொழிலாள வர்க்கத்தின் கணிசமான பகுதியினர், பொதுப் பேருந்துப் போக்குவரத்தை நம்பியிருப்பதால், இத்தகைய தாமதங்களாளும் ரத்துகளாலும் பாதிக்கப்படுகின்றன.
சென்னை பேருந்துகளில் பணியாளர்கள் பற்றாக்குறை
நெரிசல் மிகுந்த நகரத் தெருக்களால் மட்டும் இந்த தாமதங்கள் ஏற்படுவதில்லை.
“ஆட்கள் பற்றாக்குறை மற்றும் வழித்தடங்களுக்கு போதிய பேருந்துகள் ஒதுக்கப்படாதது முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது” என்கிறார் ஆறுமுகநயினார்.
ஏறக்குறைய 3,200 வாகனங்களைக் கொண்டு, சேவையை கோரும் பல வழித்தடங்கள் உள்ளன. நடைமுறை எடுத்துக்காட்டாக, தி.நகர் முதல் பாரிஸ் வரையிலான வழித்தடங்களில், பணியாளர்கள் பற்றாக்குறையால், 10 பேருந்துகள் தேவை என்ற கோரிக்கை இருந்தபோதிலும், 8 அல்லது 7 பேருந்துகள் மட்டுமே இயக்க வேண்டிய கட்டாயம் உள்ளது. இதன் விளைவாக, பயணிகள் குறைந்த பேருந்துகளில் நெரிசலில் சிக்கி தவிக்கின்றனர். இப்போது ஒவ்வொரு வாகனத்திலும் 100 முதல் 110 பேர் வரை பயணிப்பதால் நடத்துனர்களுக்கு பணிச்சுமை அதிகமாக உள்ளது.
விடுப்புக்கு விண்ணப்பிக்க ஊழியர்கள் போராடுவதால், இந்த சவாலான சூழ்நிலை மற்றொரு விளைவையும் ஏற்படுத்துகிறது. மருத்துவ அவசரநிலைகளில் கூட, கடுமையான பணியாளர் பற்றாக்குறை காரணமாக நிர்வாகம் அவர்களின் கோரிக்கைகளை நிராகரிக்கிறது, இதன் விளைவாக ஓட்டுநர்களுக்கு வேலை நேரம் நீட்டிக்கப்படுகிறது.
அவர்களின் ஷிப்ட்கள் பொதுவாக காலை 6 மணி முதல் பிற்பகல் 2 மணி வரை இருக்க வேண்டும் என்றாலும், ஓட்டுநர்கள் சாலையில் செலவழித்த கூடுதல் நேரத்திற்கு கூடுதல் ஊதியம் பெறாமல் பெரும்பாலும் மாலை 3 அல்லது 4 மணி வரை வேலை செய்து முடிப்பார்கள்.
Read more: Chennai’s bus shelters fall short on comfort and accessibility
தொழிலாளர்கள் எதிர்கொள்ளும் பிற பிரச்சினைகள்
ஓட்டுநர்கள் மற்றும் நடத்துனர்கள் எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் இந்த மேலோட்டமான கவலைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவை. சீருடை விநியோகத்தில் தாமதம் அடிக்கடி புகார் உள்ளது, அதே நேரத்தில் கேன்டீன் வசதிகள் மற்றும் போதுமான ஓய்வு இடைவெளிகள் இல்லாதது போன்றவை அவர்கள் சந்திக்கும் மற்ற சவால்கள் ஆகும்.
அநாமதேயமாக இருக்க விரும்பும் ஒரு ஊழியர் கூறுகிறார், “எங்கள் அட்டவணைகளை பராமரிக்க நான் பேருந்து இயக்கும் நேரத்தில் அடிக்கடி சாப்பிட மறந்துவிடுகிறேன்.”
தொழிலாளர்கள் எதிர்கொள்ளும் மற்றொரு சவால் பழமையான மற்றும் பழுதான பேருந்துகள். பேருந்துகள் பிரேக் சிஸ்டம் மற்றும் ஸ்டீயரிங் பொறிமுறைகளில் சிக்கல்களை முன்வைக்கின்றன, இதனால் ஓட்டுநர்களுக்கு சிரமங்கள் உருவாகுகிறது.
அதிக செயல்பாட்டு செலவு சென்னையில் பேருந்து சேவையை பாதிக்கிறது
நிதிநிலையின் மோசமான நிலை நகரத்தின் பேருந்து அமைப்பு பாதிக்கப்படுவதற்கான காரணங்களில் ஒன்றாகும்.
சென்னையில், ஒரு பொதுவான பேருந்து ஒவ்வொரு நாளும் சுமார் 300 கிலோமீட்டர் தூரம், சுமார் 1,500 பயணிகளுக்கு சேவை செய்கிறது. இருப்பினும், இந்த குறிப்பிடத்தக்க சேவை இருந்தபோதிலும், பயணிகள் மற்றும் அரசாங்கத்தின் திருப்பிச் செலுத்தும் மொத்த தினசரி வருவாய் வெறும் ரூ.10,000 ஆகும். குறிப்பிடத்தக்க வகையில், இந்தத் தொகை அனைத்து பராமரிப்பு மற்றும் செயல்பாட்டுச் செலவுகளையும் ஈடுகட்ட எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.
ஆறுமுகநயினார் கூறும்போது, “300 கிலோமீட்டர் பயணத்திற்கு டீசல் விலை மட்டும் சுமார் ரூ.7,000 ஆகும். மற்ற செலவுகள் மற்றும் உதிரி பாகங்களை கணக்கிடும்போது, கூடுதலாக 1,200 ரூபாய் செலவாகும். மேலும், ஒரு பேருந்தின் தினசரி இயக்கத்திற்கு ஓட்டுநர், நடத்துனர், தொழில்நுட்ப ஊழியர்கள் மற்றும் நிர்வாகப் பணியாளர்கள் உட்பட ஏழு ஊழியர்களின் அர்ப்பணிப்பு முயற்சி தேவைப்படுகிறது. இவர்களின் கூலி சுமார் 10,000 ரூபாய். உண்மையில், ஒரு பேருந்தை இயக்க ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக 20,000 ரூபாய் செலவாகும்.”
செலவுகளுக்கும் வருவாக்கும் இடையிலான இந்த பரந்த வேறுபாடு கணிசமான நிதி பற்றாக்குறையை ஏற்படுத்துகிறது.
தொழிலாளர்களின் கோரிக்கைகள்
பேருந்து தொழிலாளர்கள் வேலைநிறுத்த அறிவிப்பை ஏப்ரல் 2023 இல் தேனாம்பேட்டையில் உள்ள சிறப்பு இணை ஆணையரை நோக்கி அனுப்பினார்கள். தொழிலாளர்கள் முன்வைத்த முதன்மைக் கோரிக்கைகள் கூடுதல் ஓட்டுநர்கள் மற்றும் நடத்துனர்கள் நியமனம், முழு அளவிலான செயல்பாடு போன்ற முக்கியமான பகுதிகளை உள்ளடக்கியது.
ஏறக்குறைய நான்கு மாதங்களாக சமரச முயற்சிகள் நடந்து வருகின்றன, ஆனால் போக்குவரத்து அமைப்பிடமிருந்து உறுதியான வாக்குறுதிகள் எதுவும் இல்லை.
பொது போக்குவரத்தில் தனியார் நிறுவனங்களை ஈடுபடுத்தும் சமீபத்திய முயற்சிகளுக்கு தொழிலாளர்களின் கூட்டு ஆட்சேபனையை ஆறுமுகநயினார் வலுவாக வலியுறுத்தினார். அவர் கூறுகிறார், “தனியார் ஆபரேட்டர்கள் பயணிகளுக்கு வழங்கப்படும் சேவையின் தரத்தை விட நிதி ஆதாயங்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கலாம். இதன் விளைவாக, போக்குவரத்து சேவைகளின் பாதுகாப்பு, பராமரிப்பு அல்லது நம்பகத்தன்மையை சமரசம் செய்யக்கூடிய செலவுக் குறைப்பு நடவடிக்கைகளில் கவனம் செலுத்தப்படலாம்.”
[This article has been translated using Google and edited for accuracy. Read the original article in English here.]